Hoe mijn vader in één klap mijn leven ruïneerde

Ik weet het nog goed; ik was misschien een jaar of 12…
En ik had weer eens een ideetje, zoals ik dat nu ook nog vaak heb. Ik wilde mijn verzameling mooie papiertjes pakken om te knutselen, maar de doos was opeens weg! Lichtelijk in paniek, raakte ik. Waar was mijn mooie verzameling papier, waarvoor ik jaren gespaard had, gebleven?! Mijn moeder wist het ook niet. Zij zou zoiets nooít wegdoen. ‘Heb jij haar doos met papier gezien?’, vroeg ze mijn vader. En toen kwam de aap uit de mouw… In eerste instantie wist mijn vader niet waarover het ging, maar toen herinnerde hij zich dat hij inderdaad een doos oud papier weg had gedaan. NEE!!! Mijn mooie verzameling van gekleurd papier, notitieblaadjes met een plaatje erop, stukjes inpakpapier, kaftpapier met 100 kleine Snoopy’s, doorschijnend papier, gouden papiertjes… Het was allemaal weg! Ik was in tranen!

Ik was een creatief kind en kon (of wilde) van alles iets maken. En opeens was mijn, misschien wel belangrijkste bezit, weg.
Heb je ook een kind dat graag knutselt? Gooi dan niets weg! Of in ieder geval… zo weinig mogelijk. Juist de materialen waar niemand waarde aan schijnt te hechten zijn zo waardevol voor een creatief mens. Doosjes, rolletjes, kurken, doppen, papiertjes…. Bewaar het!
Ik weet het; er is tegenwoordig zoveel moois te krijgen in de winkels, maar echt; zonder dit ‘waardeloze materiaal’ is een creatief kind nergens.

PS: Ik hou nog steeds van hem, hoor.

* Helaas heb ik, wegens spam, de mogelijkheid om te reageren op mijn blogs uit moeten zetten. Reageren op mijn blogs kan natuurlijk nog wel via social media. Excuses voor het ongemak.