Een vrolijke grafsteen

Vanmiddag is deze steen bezorgd. Inderdaad, een grafsteen! En nee, ik vind het niet luguber dat deze nu in mijn huis ligt. Ik vind het juist erg mooi en ben vereerd dat ik van deze mooie, maar saaie grijze kei een vrolijke grafsteen mag maken (voor zover je dat woord in deze context kunt gebruiken).
De dame die mij deze opdracht geeft is afgelopen zomer haar man, John, verloren. Na een lang ziekbed moest hij de strijd helaas opgeven. Hilda en de drie prachtige, lieve kinderen moeten nu zonder hem verder. En dat doen ze, ondanks het grote verdriet, fantastisch!
Hilda benaderde mij een poos geleden. Ze wil geen saaie, grauwe grafsteen waar het kerkhof mee vol staat; ze wil iets vrolijks, vertelde ze me. Iedere dag bezoekt zij Johns graf en wil dit geen zware, grauwe aangelegenheid laten worden. Daarom moet er een kleurrijke steen komen!
Samen gingen we op zoek naar een mooie zwerfkei. ‘Het moet een soort rots worden’, zei Hilda, ‘want John was onze rots, waarop we konden steunen’.
We zijn afgelopen weken op drie verschillende adressen geweest en het viel nog niet mee. De vorm van zo’n kei moet haar aanspreken, ik heb een kei nodig met een vlak waarop genoeg ruimte is voor een schildering en de steen moet aan de voorschriften van het kerkhof (de gemeente) voldoen.
Maar, we hebben er eentje gevonden! Deze prachtige zwerfkei ga ik beschilderen in mijn eigen stijl. De stijl waarvan de drie kinderen overigens groot fan zijn! ☺
We hebben al een idee…. Daarover lees je een volgende keer.

Ik vind het geweldig dat Hilda en de kinderen voor ‘kleur op het kerkhof’ gaan, want Made by ÚS maakt de wereld immers graag wat vrolijker. Denk jij er ook zo over?

 
* Dank voor alle positieve reacties op deze blog. Helaas heb ik, wegens spam, de mogelijkheid om te reageren uit moeten zetten. Reageren op mijn blogs kan natuurlijk nog wel via social media. Excuses voor het ongemak.